Przypadek 20
WYKONYWANIE WYROKU PRZEZ LEKARZA
Wykonywanie przez lekarza wyroku
sądu cywilnego albo religijnego. Amputacja na podstawie wyroku skazującego,
a także kastracja zakazane są bez zgody ofiary.
Powrót do strony
głównej
1. Prawo międzynarodowe
Postanowienie albo wyrok
żądające amputacji lub kastracji, niezależnie od powodów ich wydania, są
sprzeczne z prawem międzynarodowym (patrz przypadki 17, 18 i 19). Oprócz
tego artykuł 10 (1) Paktu Cywilnego mówi, że "każda osoba pozbawiona wolności
może liczyć na humanitarne traktowanie i na poszanowanie godności ludzkiej".
Lekarz powinien więc odmówić wykonania wyroku, zwłaszcza gdy nie pytano
o zgodę skazanego.
Także w wypadku zgody
skazanego taka kara byłaby sprzeczna z normami prawa międzynarodowego.
W żadnym wypadku wykonanie wyroku nie może mieć miejsca przy współudziale
osoby, której obowiązkiem jest leczenie i ochrona, a nie niszczenie psychofizycznej
całości człowieka.
Fakt, że lekarz pracuje
w więzieniu, niczego nie zmienia.
2. Etyka
Światowa Organizacja
Zdrowia (Tokio 1975) kategorycznie i jednoznacznie zabrania jakiegokolwiek
udziału w okrutnym, nieludzkim i poniżającym ludzką godność traktowaniu,
nawet w wypadku zgody człowieka na kastrację lub amputację.
3. Moralność religijna
a) Katolicka. Niezależnie
od zgody ofiary jest nie do przyjęcia z moralnego punktu widzenia jakikolwiek
udział lekarza w akcie, który nie miałby na celu leczenia i pomagania,
ale przeciwnie - niszczenie integralności człowieka.
Rozpatrywanego tu wyroku
nie można uzasadnić ani "religijnymi", ani "obywatelskimi" racjami [Pius
XII, AAS 45 (1953), s. 744-754].
b) Protestancka. Oczywiste
jest, że należy dokładnie oddzielić funkcje lekarza i kata. Czy naprawdę
warto wydawać wyroki, które wywołują zamęt oraz są sprzeczne ze zdrowym
rozsądkiem i prawami człowieka?
c) Żydowska. Tortury muszą
być potępione i napiętnowane, a udział w nich lekarza jest niedopuszczalny.
Należy przypomnieć tu artykuł 7 Deklaracji Genewskiej Światowej Organizacji
Zdrowia z 1946 r.: "Będę miał najwyższy szacunek dla życia ludzkiego od
momentu jego poczęcia i nigdy, nawet pod groźbą, nie będę wykorzystywał
swojej wiedzy medycznej z pogwałceniem praw człowieka [...]. Pozycja lekarza
w tej materii musi być niezawodnie chroniona, a kamieniem węgielnym staje
się tradycyjna etyka lekarska, która zdała swój egzamin na przestrzeni
wieków".
d) Muzułmańska. Islam zakazuje
szkodzić integralności fizycznej i psychicznej człowieka, zwłaszcza jeśli
osobą szkodzącą jest lekarz.
e) Buddyjska. Zdanie podobne
do zdania innych religii.
Powrót do strony
głównej
Opracowano na podstawie "Medycyna a prawa człowieka"
- książki wydanej w porozumieniu
z Europejskim Sekretariatem ds. Wydawnictw Naukowych (SEPS)
- inicjatorem jej przekładu na język polski - przy współudziale Rady Europy.
Przełożyła Iwona Kaczyńska. Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1996.
Opublikowano w Internecie za zgodą wydawcy.
|